گفتم رخ تو بهار خندان منست

گفت آن تو نیز باغ و بستان منست

گفتم لب شکرین تو آن منست

گفت از تو دریغ نیست گر جان منست

.............................

غم دیدم از آن کس که مرا می‌باید

ببریدم ازو تا دل من بگشاید

نا دیدن او مرا همی ‌بگزاید

گرگ آشتیی کنم چه تا پیش آید